Οι οπαδοί έχουν μακρά ιστορία στον κόσμο. Πριν από περισσότερα από 2.000 χρόνια, η Κίνα, η Βαβυλώνα, η Περσία και άλλες χώρες με ιδιαίτερα ανεπτυγμένο γεωργικό πολιτισμό χρησιμοποίησαν αρχαίους ανεμόμυλους για να ανυψώσουν νερό για άρδευση και άλεση σιτηρών. Μετά τον 12ο αιώνα, οι ανεμόμυλοι αναπτύχθηκαν ραγδαία στην Ευρώπη. Ήδη π.Χ., η Κίνα είχε ήδη φτιάξει έναν απλό ξύλινο φλοιό ρυζιού, του οποίου η αρχή λειτουργίας ήταν βασικά η ίδια με αυτή των σύγχρονων φυγόκεντρων ανεμιστήρων.
Τον 7ο αιώνα η Συρία στη Δυτική Ασία είχε τους πρώτους ανεμόμυλους. Δεδομένου ότι στην περιοχή αυτή πνέουν ισχυροί άνεμοι, οι οποίοι πνέουν σχεδόν πάντα προς την ίδια κατεύθυνση, αυτοί οι πρώιμοι ανεμόμυλοι χτίστηκαν για να αντιμετωπίζουν τους ανέμους που επικρατούν. Δεν έμοιαζαν με τους ανεμόμυλους που βλέπουμε σήμερα, αλλά είχαν κατακόρυφους άξονες με φτερά τοποθετημένα κάθετα, όπως και οι γεμάτες γύρο εγκαταστάσεις με ξύλινα άλογα. Οι πρώτοι ανεμόμυλοι εμφανίστηκαν στη Δυτική Ευρώπη
στα τέλη του 12ου αιώνα. Κάποιοι πιστεύουν ότι στρατιώτες που συμμετείχαν στις Σταυροφορίες στην Παλαιστίνη επέστρεψαν στο σπίτι με πληροφορίες για τον ανεμόμυλο. Ωστόσο, ο σχεδιασμός των δυτικών ανεμόμυλων είναι πολύ διαφορετικός από τους συριακούς ανεμόμυλους, επομένως μπορεί να έχουν εφευρεθεί ανεξάρτητα. Ένας τυπικός μεσογειακός ανεμόμυλος έχει έναν στρογγυλό πέτρινο πύργο και κάθετα πτερύγια τοποθετημένα προς τον άνεμο που επικρατεί. Εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται για το άλεσμα των σιτηρών.
Το 1862, ο Βρετανός Gueibel εφηύρε τον φυγοκεντρικό ανεμιστήρα, η πτερωτή και το κέλυφος είναι ομόκεντρα κυκλικά, το κέλυφος είναι κατασκευασμένο από τούβλο, η ξύλινη πτερωτή υιοθετεί προς τα πίσω ίσια πτερύγια, η απόδοση είναι μόνο περίπου 40%, που χρησιμοποιείται κυρίως για αερισμό ορυχείων.
Η Clarage, που ιδρύθηκε το 1874, εξαγοράστηκε από τον όμιλο Twin Cities Wind Turbine Group το 1997, και έγινε ένας από τους παλαιότερους κατασκευαστές ανεμογεννητριών μέχρι σήμερα, και η ανάπτυξη των ανεμογεννητριών έχει επίσης σημειώσει μεγάλη πρόοδο.
Το 1880, οι άνθρωποι σχεδίασαν ένα σπειροειδές κέλυφος για την παροχή αέρα στο ορυχείο και έναν φυγόκεντρο ανεμιστήρα με καμπύλες λεπίδες προς τα πίσω, και η δομή ήταν σχετικά τέλεια. Το 1892, η Γαλλία ανέπτυξε έναν ανεμιστήρα εγκάρσιας ροής.
Το 1898, οι Ιρλανδοί σχεδίασαν τον φυγόκεντρο ανεμιστήρα τύπου Sirocco με μπροστινά πτερύγια και χρησιμοποιήθηκε ευρέως από όλες τις χώρες. Τον 19ο αιώνα, οι αξονικοί ανεμιστήρες έχουν χρησιμοποιηθεί στον εξαερισμό ορυχείων και τη μεταλλουργική βιομηχανία, αλλά η πίεσή τους είναι μόνο 100 ~ 300 pa, η απόδοση είναι μόνο 15 ~ 25%, μέχρι τη δεκαετία του 1940 μετά την ταχεία ανάπτυξη.
Το 1935, η Γερμανία χρησιμοποίησε για πρώτη φορά ισοβαρικούς ανεμιστήρες αξονικής ροής για εξαερισμό και εξαερισμό λέβητα.
Το 1948, η Δανία δημιούργησε τον ανεμιστήρα αξονικής ροής με ρυθμιζόμενη κινούμενη λεπίδα σε λειτουργία. Περιστροφικός αξονικός ανεμιστήρας, αξονικός ανεμιστήρας με επιτάχυνση μεσημβρινού, λοξός ανεμιστήρας και ανεμιστήρας εγκάρσιας ροής.
Μετά από χρόνια ανάπτυξης, η βιομηχανία φυγοκεντρικών ανεμιστήρων της Κίνας έχει σχηματίσει μια σχετικά πλήρη βιομηχανική αλυσίδα και τεχνικό σύστημα. Από τη μίμηση στην ανεξάρτητη καινοτομία και στη συνέχεια στη συμμετοχή σε διεθνή ανταγωνισμό, η βιομηχανία κατασκευής ανεμογεννητριών της Κίνας συνεχίζει να αναπτύσσεται και να επεκτείνεται, παρέχοντας πληθώρα επιλογών προϊόντων για εγχώριες και ξένες αγορές. Στο μέλλον, με τη συνεχή πρόοδο της τεχνολογίας και τις αλλαγές στη ζήτηση της αγοράς, η βιομηχανία φυγόκεντρων ανεμιστήρων της Κίνας θα συνεχίσει να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην παγκόσμια αγορά.
Ώρα δημοσίευσης: Ιουλ-31-2024